วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2550

เเม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง


เเม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
12 สิงหาคม ของทุกปี เราๆท่านๆก็คงจะจำกันได้ดีว่าวันนี้ เป็นวันเเม่ คนที่เราเรียกว่า "เเม่ " ผู้ให้กำเนิดเรา เเละทุกสิ่งทุกอย่าง เเกเรา เราๆท่านๆ เเม้จะเคยได้ยินคำพูด เกี่ยวกับตอบเเทนพระคุณ คนที่เราเรียกว่าเเม่อยู่บ่อยๆ เเต่ เเต่ หลายๆคน เพียงเเค่ คิดจะ เเต่ไม่เคย ทำจริงๆเสียที จนถึงวันที่คนที่เราเรียกเขา ว่าเเม่ได้จากไป

เเปลกเเต่จริงนะเเต่ก่อน เมื่อถึงวันเเม่ทีไร โรงเรียน จะมีกิจกรรม ให้นักเรียนเเละ เเม่นักเรียนเเต่ละคน มาร่วมกิจกรรมกัน ยอมรับว่าตอนนั้นรู้สึกเฉยๆไม่มีความรู้สึกว่าจะซาบซึ่งอะไรเเม้เเต่น้อย จนถึงวันที่เราได้จากบ้านไปไกลบางครั้ง ได้มาเรียนรู้ความลำบาก คนเเรกที่เราคิดถึงที่สุดคือเเม่ ยามที่ไม่มีตังค์กินข้าว คนเเรกที่คิดถึงก็คือเเม่ ยามที่เราทุกข์ร้อน เดือดเนื้อร้อนใจ คนที่จะรับฟังเราได้ดีที่สุด ก็คือเเม่อีกนั่นเเหละ อย่างที่ค้าเรียกว่า พระคุณ ของเเม่ หาที่สุดไม่ได้ ยากที่จะหาสิ่งใดมาเทียบเทียม

คือความรักที่เเสนบริสุทธิ์ ที่ไม่ได้หวังสิ่งใดตอบเเทน ขอเพียงเเค่ลูกมีความสุข สบายทั้งกายเเละใจ เป็นคนดีของสังคม เพียงเท่านี้คนที่เป็นเเม่ก็ปลาบปลื้ม กับคนที่เป็นลูกมากเเล้ว เเต่ ยากนัก คนที่เป็นลูกจะเข้าใจ "ความเป็นเเม่" ที่ต้องใช้ความอดทน มุมานะ เลี้ยงดูลูกเเต่ละคน ให้เติบโต มา

หลายๆตัวอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับสังคมเรา ที่คนเป็นเเม่มักจะโดนทอดทิ้งไว้คนเดียว คนเป็นเเม่คนเดียวเลี้ยงลูก 10 คนให้เติบโตได้เเต่ ลูก 10คนไม่มีใครเหลียวเเลเเม่ มักจะเป็นวลี ที่เราเคยได้ยินบ่อยๆ เมื่อ ถึงวาระวันเเม่ บรรจบครบรอบ เเต่สิ่งเหล่านี่ มักจะเกิดขึ้นกับสังคมไทยเรา ลูกๆอาจจะกลับมาเยี่ยมเเม่บ้าง พอถึงวันเเม่ เเต่วันอื่นๆ ก็เหมือนเดิมปล่อยให้เเม่อยุ่ที่บ้านคนเดียวตามเคย
ที่บรรยายมานี่ใช่ว่า ผมเองจะทำได้อย่างที่พูดนะครับ เพราะ ตอนนี้คนที่ผมรียกเขาว่าเเม่ก็อยุ่บ้านคนเดียว ไม่มีลูกๆคนไหนเเวะเวียนไปเยี่ยมเยียนบ้างเลย

สิ่งที่พอทำได้ในตอนนี้ การตั้งใจเรียน เป็น คนดีของสังคม ผมคิดว่าเเค่นั้นก็คงจะเพียงพอเเล้วคุณละ การตอบเเทนบุญคุณ ของคนที่คุณเรียกว่า "เเม่"คืออะไร